Nowe funkcje w Ms Excel 2019 -Funkcje Logiczne.

Funkcja Warunki

Funkcja WARUNKI sprawdza, czy spełniliśmy jeden lub więcej warunków, i zwraca wartość odpowiadającą pierwszemu warunkowi funkcji PRAWDA.

Funkcja WARUNKI może zastąpić wiele zagnieżdżonych instrukcji JEŻELI i jest znacznie łatwiejsza do odczytu w przypadku wielu warunków.

Składnia tej formuły wygląda następująco:

Test logiczny1 : Warunek
Wartość 1, jeśli test zwraca PRAWDA
Test logiczny2 : Warunek
Wartość 2, jeśli test zwraca PRAWDA ....itd.
W ostatnim teście wpisujemy PRAWDA
Wartość, dla wszystkich, którzy nie spełniają żadnego warunku

Możemy wprowadzić 127 warunków.

Funkcja Warunki -składnia formuły — Wynikiem tej - funkcji są pozycję, które odpowiadają na jeden z warunków, określamy również co z pozycjami, które nie spełniają żadnego warunku.

Tak jak we wszystkich funkcjach logicznych musimy pamiętać o kolejności warunków, aby funkcja działała poprawnie. Czyli jeżeli ustalamy np., wartości większe od 1000 odp. a, większe od 500 odp. b i większe od 0 odp. c, poniżej 0 odp. d, to zaczynamy od wartości największej pamiętając o tym, że liczby które zostaną wybrane w warunku 1 nie zgłoszą się na warunek 2 . Gdybyśmy zaczęli od 0 liczba większa od 1000 jest również większa od 0, czyli zgłosiłaby się na pierwszy test i tu została wybrana – odp. c i nie pojawiłaby się na kolejnych testach, wszystkie liczby dodatnie miałyby literę c, a 0 i liczby ujemne odp. d. Dla liczby mniejszych zaczynamy od najmniejszej, jeżeli precyzyjnie określamy przedział, np. >0 oraz <=200 to kolejność jest dowolna, jedynie test PRAWDA ustawiamy zawsze na końcu.

Kolejność warunków formuły — Jeżeli źle określimy kolejność warunków dla liczb mniejszych lub większych w wynikach będą błędy

Błąd — Jeżeli nie - przypiszemy liczb do żadnego przedziału to funkcja zwróci błąd #N/D

Zagnieżdżanie funkcji Warunki.

Wewnątrz funkcji warunki możemy oczywiście odwoływać się do innych funkcji, np. funkcji Daty i Godziny.

**Funkcjami: - Warunki i Dzień.Tyg** określamy dzień tygodnia dla wskazanej daty

Funkcja BYCOL

Stosuje funkcję LAMBDA i dla każdej kolumny z zakresu zwraca tablicę wyników.

Dla funkcji LAMBDA musimy zdefiniować nazwę dla zakresu, w którym będziemy liczyć to parametr, a następnie w obszarze parametru możemy wykonać obliczenie. Obliczenie w składni musi być na końcu. Funkcja BYCOL zwraca wynik obliczenia funkcji LAMBDA dla każdej kolumny ze wskazanego zakresu.

Tablica — **Funkcja BYCOL** i **Funkcja LAMBDA** dla serii wyników z kolumn

Dodatkowo możemy wyświetlić w układzie pionowym (w kolejnych wierszach) nazwę pozycji (w tym wypadku miesięcy), które spełniają warunki Funkcji Lambda, w tym celu wykorzystujemy funkcję Transponuj i Filtruj.

**Funkcja BYCOL** i **Funkcje Transponuj i Filtruj** dla wyświetlenia nazw miesięcy, w których osiągnięto cel (funkcje BYCOL i LAMBDA

Funkcja BYROW (w języku polskim należy użyć nazwy WIERSZAMI)

Działa dokładnie tak jak funkcja BYCOL, również z funkcją LAMBDA, tylko analizuje pozycje z wierszy we wskazanym zakresie.

Funkcja LET

Funkcja LET przypisuje nazwy do wyników obliczeń. Dzięki temu w formule przechowywane są pośrednie obliczenia, wartości i nazwy definiujące. Te nazwy mają zastosowanie tylko w zakresie funkcji LET. Podobnie jak w przypadku zmiennych w programowaniu funkcja LET jest wykonywana poprzez natywną składnię formuły programu Excel.

Aby użyć funkcji LET w programie Excel, zdefiniuj pary nazw i skojarzone z nimi wartości oraz obliczenia, które używają ich wszystkich. Musisz zdefiniować co najmniej jedną parę nazwa/wartość (zmienną) — funkcja LET obsługuje do 126 zmiennych.

Korzyści

Zwiększona wydajność W przypadku wielokrotnego wpisywania tego samego wyrażenia w formule program Excel obliczał ten wynik wiele razy. Funkcja LET pozwala wywołać wyrażenie za pomocą nazwy, aby program Excel obliczył je raz.
Łatwe czytanie i redagowanie Nie musisz już pamiętać, do czego odnosi się odwołanie do określonego zakresu/komórki, co robiło obliczenie ani kopiować/wklejać tego samego wyrażenia.
Dzięki możliwości deklarowania zmiennych i nadawania im nazw możesz zapewnić zrozumiały kontekst sobie i użytkownikom Twojej formuły.

Funkcja MAKEARRAY

Zwraca obliczoną tablicę o określonym rozmiarze wiersza i kolumny, stosując funkcję LAMBDA.

W składni funkcji MAKEARRAY występują następujące argumenty i parametry:

rows - Liczba wierszy w tablicy. Musi być większa niż zero.
cols - Liczba kolumn w tablicy. Musi być większa niż zero.
lambda - Funkcja LAMBDA, która jest wywoływana w celu utworzenia tablicy. Funkcja LAMBDA wymaga dwóch parametrów:
row - Indeks wiersza tablicy.
col - Indeks kolumny tablicy.

Można wykorzystać funkcję MAKEARRAY w celu utworzenia losowej tablicy wartości. Wtedy funkcja LAMBDA wykorzysta funkcje WYBIERZ i LOS.ZAKR

Funkcja MAP

Zwraca tablicę utworzoną przez mapowanie każdej wartości we wskazanych tablicach na nową wartość poprzez zastosowanie funkcji LAMBDA.

Składnia funkcji:

array1 - Tablica, która ma być zmapowana.
lambda_or_array - Funkcja LAMBDA, która musi być ostatnim argumentem, i która musi mieć parametr dla każdej przekazanej tablicy lub inną tablicę do zmapowania.

Funkcja REDUCE

Zmniejsza tablicę do wartości skumulowanej, stosując funkcję LAMBDA do każdej wartości i zwracając łączną wartość w akumulatorze. W składni funkcji REDUCE występują następujące argumenty i parametry:

[initial_value]Ustawia wartość początkową dla akumulatora.
array Tablica, która ma być zmniejszona.
lambda Funkcja LAMBDA, która jest wywoływana w celu zmniejszenia tablicy. Funkcja LAMBDA wymaga dwóch parametrów:
accumulator Wartość zsumowana i zwrócona jako wynik końcowy.
value Obliczenie zastosowane do każdego elementu w tablicy.

Funkcja PRZEŁĄCZ

Umożliwia wprowadzenie testu i serii odpowiedzi , równie odpowiedź domyślną dla wyników testu.

Składnia:

PRZEŁĄCZ(Wartość do przełączenia)
Wartość do dopasowania1...[2-126]
Wartość do zwrócenia, jeśli dopasowano1...[2-126]
Wartość do zwrócenia, jeśli niczego nie dopasowano)

Łatwiejsza w obsłudze niż funkcja Wyszukaj.Pionowo.

Umożliwia ustawienie 126 warunków.

Funkcja XOR

Funkcja XOR zwraca logiczną wartość wyłączności lub wszystkich argumentów.

W składni funkcji XOR występują następujące argumenty.

Wartość logiczna1, wartość logiczna2,... Argument wartość logiczna 1 jest wymagany, kolejne wartości logiczne są opcjonalne.
Od 1 do 254 warunków, które chcesz sprawdzić, które mogą być PRAWDA lub FAŁSZ i mogą być wartościami logicznymi, tablicami lub odwołaniami.
Wynik funkcji XOR to PRAWDA, gdy liczba informacji wejściowych PRAWDA jest nieparzysta, a FAŁSZ, gdy liczba informacji wejściowych PRAWDA jest parzysta.